Sophie en Jill pakken 1e plek op ICG!
Hieronder een prachtig verslag van Sophie.
International Children’s Games Alkmaar ’15
Woensdag 24 juni: we moesten verzamelen bij Ijsbaan de Meent en vanaf daar gingen we met bussen als Team Alkmaar naar het Olympisch Dorp. Grote tenten waren opgezet (2 slaaptenten voor alle meiden, 2 slaaptenten voor alle jongens en 1 eetzaal) en de sfeer was meteen heel leuk. We kregen onze huishoudelijke mededelingen en mochten onze slaapplekken opzoeken om onze koffers uit te pakken. We aten met z’n allen en het eten was lekker en goed verzorgd.
Donderdag 25 juni: onze wekker stond om 07:15, want het ontbijt was tussen 06:00 en 09:00. De lichten van de slaaptent gingen om 06:00 al aan, dus iedereen werd er wakker van dus de wekker had eigenlijk geen zin. Vermoeid kleedden we ons aan en gingen we gezamenlijk ontbijten. Vandaag was een trainingsdag, we gingen rond 11:00 richting de sporthal om daar te gaan lunchen. We trainden pas om 16:00, maar we gingen bij de andere meiden volleybalteams kijken om te zien hoe goed ze zijn. De training was vermoeiend en daarom stopten we wat eerder. Na het douchen vertrokken we weer met de bus naar het Olympisch Dorp om daar te gaan avondeten. Rond 22:30 lagen we allemaal in bed, alleen de lichten gingen veel later uit en heel veel meiden maakten herrie, dus dat was een groot minpunt aangezien ik wel lekker wilde slapen.
Vrijdag 26 juni: vandaag was onze eerste wedstrijddag, iedereen was goed uitgerust, wat mij verbaasde, aangezien we pas laat sliepen. We hadden gezamenlijk ontbeten en een beetje besproken wat onze tactiek was. We hadden donderdag al gezien hoe het team speelde en dat was onder ons niveau, maar het werd ons wel duidelijk gemaakt dat we de teams nooit mogen onderschatten en dat is ook niet wat we gedaan hebben. We hebben de wedstrijd dik met 2-0 gewonnen. Onze tegenstander kwam uit Isral, met hele sportieve meiden in het team. Ookal spraken ze geen Engels, we konden wel merken dat ze heel erg hun best hebben gedaan en dat ze samen één team zijn. Daarnaast hadden ze ook hele leuke coaches, ze zeiden dat ze genoten van ons spel en ze dachten dat we al iets van 5 jaar samen speelden. Ze konden het niet geloven toen we zeiden dat we nog niet eens 2 maanden samen zijn. De coaches van Israël hadden mij zelfs aangeboden om in Isral te komen spelen. Doordat we in een goeie flow zaten hebben we ook de volgende 2 wedstrijden gewonnen.
Zaterdag 27 juni: vandaag spelen we al de halve finale tegen Sloveni omdat we vrijdag als enige team alles gewonnen hadden, we waren al verzekerd van brons, best lekker als je je bedenkt dat er 14 meisjesteams waren. We hadden er heel veel zin in, Sloveni was een goed team dus het zou een spannende pot worden. De eerste set wonnen we dik, maar de tweede set leek nergens op, dus die hadden we verloren. Een drie-setter dus. De derde set wonnen we makkelijk, dus het was de finale voor ons!!! En we waren zo ontzettend blij. We gingen vroeg ons bed in, want we wilden goed uitgerust zijn voor zondag. Tegen wie we moesten spelen wisten we nog niet, dat lag aan de wedstrijduitslagen van zondag.
Zondag 28 juni: finaledag. We kwamen al vroeg aan in de sporthal om de finale van de Nederlandse jongens te kijken, zilver voor hun, en wat waren we trots op ze. De Sloveense meiden bleken ook onze tegenstander te zijn in de finale, want die hadden een soort van herkansing gekregen om toch nog in de finale te komen. We waren aan het inslaan en de adrenaline pompte door ons lichaam, 3 volle tribunes en alle stoelen om het veld heen zaten vol. Ballenmeisjes, lijnrechters en een 2e scheids. Ik nam mijn taak als aanvoerster heel serieus en probeerde de meiden zich te laten focussen, wat heel moeilijk was met zoveel mensen om ons heen. De eerste set sleepten we zo binnen, maar in de tweede set kwamen we moeilijk op gang. Met een achterstand van 21-24 werd het ons heet onder de voeten en wisten we met een einduitslag van 30-28 te winnen!! De twee laatste set-ups kwamen naar mij en ik scoorde ze beide. De ontlading was groot en we moesten huilen van blijdschap. Onze vrienden en familie kwamen meteen naar ons toe om ons te vertellen hoe trots ze waren. We kregen onze gouden plak en die ging voorlopig nog niet af. Dinsdag werden we gehuldigd door de burgemeester in het Stadhuis van Alkmaar en was er een verrassing voor ons, het Nationale Herenteam had een videoboodschap waarin ze ons feliciteerden!
Facebook
Twitter