Sfeerverslag. Harenkarspelhal bomvol
25 april was het de dag dat de heren van Volleybalvereniging De Boemel voor het eerst in hun carrière gingen handballen. En dit deden ze tegen de dames 1 van Hollandia T. Dan denk je natuurlijk hoe komt zo’n duel tot stand? Nou niet zo heel ingewikkeld hoor. Gewoon na een wedstrijd waarbij beide teams elkaar troffen onder het genot van een biertje. De volgende stap was een datum prikken voor deze fantastische happening. Daar zorgden de voorzitters van beide clubs voor. Op
25 april moest het gaan gebeuren. De heren gingen in trainingskamp. Zij huurden een trainster in van onze buren Con Zelo om zo de fijne kneepjes van het handballen onder de knie te krijgen. Maar ook werd er nog wat kennis bijgespijkerd door onze scheidsrechters. Dit alles vond plaats op 24 april. De dames hadden lucht gekregen van deze bijeenkomst en hadden enorme behoefte om de tegenstanders even bezig te zien. Ze waren toch niet helemaal zeker van hun zaak. Dus onder het mom van een rondje Tuitjenhorn lopen om de conditie op peil te houden werd er even gestopt bij de Harenkarspelhal. Dat was wel lachen hoor. Maar ook wel schrikken. Want wat zijn die mannen lang! Maar Dion had het al gezien op conditie moeten we het kunnen winnen.
Zaterdag was het zover. De dames kwamen al om 18.00 uur naar de hal en gingen gezamenlijk eten. Echt een team. Alles voor elkaar over hebben en alles delen met elkaar. Om 19.15 uur kwamen de eerste supporters al binnen. En om 19.45 uur zat de tribune helemaal vol. De muziek maakte een leuke sfeer in de hal. Maar ook voelde we de spanning. De mannen wilden voor spektakel zorgen en de dames moesten de eer hoog houden. Verliezen van volleyballers dat was niet gepast. Spreekstalmeester Kees Buter zorgde voor een fantastische start. Hij kondigde alle spelers en speelster aan en heette iedereen van harte welkom. Scheidsrechters Cor en Leonie Blom floten het begin signaal en de wedstrijd was begonnen. Het was eerst even aftasten, maar daar kwam de verlossing. Het eerste doelpunt was gevallen en wel door de volleybal heren Paul Glas was de naam. Het leek voor de mannen of de wereld cup was veroverd,maar dit was gauw voorbij ,want de dames scoorden hun eerste doelpunt.Zelfs kwamen de mannen op voorsprong 4-6,maar de meiden trokken weer snel recht en het spel ging mooi gelijk op en de spelers(sters) hadden respect voor elkaar. De coaches van de Volleybal hadden heel professionele aanwijzingen voor hun team: ”handjes omhoog” en bewegen mannen”. Het was voor het publiek een komisch geheel. Doelpunten vielen bij vlagen, maar, na 15 minuten spelen kon je toch zien,dat de conditie van de heren iets minder was. Maar ze hielden stug vol. Na 25 minuten spelen was de stand 11-9 voor de dames. Het bleef dus flink spannend en die mannen waren niet van plan de winst kado te geven. Dion was er niet gerust op en was blij met de rust. Het tempo moest om hoog. De heren daarentegen hadden er vertrouwen in. Zij dachten als het zo gaat valt het mee. Maar de tweede helft was nog maar net begonnen en er lagen al 3 doelpunten in voor de dames. De heren kwamen nog wel terug en verkleinden de stand weer naar 3 punten. Het kaarslichtje doofde voor de mannen na 10 minuten in de tweede helft en de meiden gingen lekker door met handballen, De eindstand werd 26-16 in het voordeel van de Handbal dames van Hollandia T.
Wij willen het publiek bedanken voor hun enthousiasme en het oorverdovende applaus bij elk doelpunt. Wanneer heb je het een afgeladen tribune voor een handbalbalwedstrijd. Na afloop hebben we nog even mooi nagepraat in de kantine onder het genot van een biertje. Ofwel de wedstrijd eindigde op dezelfde locatie en onder het zelfde gerstenat als waar het idee was geboren. Ondanks de borrel voelden de mannen hun spieren. Ze waren verrast over alle spieren waarvan ze eerder het bestaan niet wisten.
Wij willen iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan de organisatie van dit spektakel. De voorzitters hopen dat we met elkaar nog vele mooie dingen zullen doen. Samen zijn we sterk. Zeker in tijden waarin de Gemeente zich terugtrekt hebben we elkaar nodig.
De meiden moesten de volgende dag tegen Hugo Girls 1 spelen voor de competitie. Ze kwamen met een glimlach het veld op. De napret was minstens zo groot als de voorpret en de wedstrijd zelf. Gelukkig konden ze de concentratie wel opbrengen om de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Met een 18-24 overwinning konden ze huiswaarts.
Facebook
Twitter